რატომ არ უნდა გამოიყენოთ მზესუმზირის ზეთი პროდუქტების შესაწვავად? გაიგეთ რა საფრთხის წინაშე ხართ
Დღეს კულინარიაში გამოიყენება სხვადასხვა სახის ზეთები: არაქისის, მდოგვის, სიმინდის, ზეთისხილის, მზესუმზირის, ყვავილოვანი და ა.შ.
ყველაზე გავრცელებული, რა თქმა უნდა, მზესუმზირაა. დიეტოლოგების შეფასებით, მას იყენებს მოსახლეობის 70 %. უფრო მეტიც, თუ 20-30 წლის წინ ღორის და ძროხის ცხიმი, ისევე როგორც კარაქი კარგი იყო, დღეს ისინი მივიწყებულია “ჯანსაღი” ზეთების გამო, რომლებიც არ შეიცავს ქოლესტერინს.
Კარდიოლოგი, ჯანსაღი კვების მოძრაობის ლიდერი ასიმ მალჰოტრა, ეყრდნობა უახლეს სამეცნიერო კვლევებს, აღიარებს, რომ კარაქისა და ცხიმოვანი რძის მავნეობის ფართოდ გავრცელებული პროპაგანდა დაუსაბუთებელი აღმოჩნდა.
უბრალოდ ეს პროდუქტები არის გულის დაავადებების და ტიპი 2 დიაბეტის კარგი პრევენცია, მაგრამ ეგრედ წოდებული “ჯანსაღი” მცენარეული ზეთები, პირიქით, კლავს მსოფლიოს მოსახლეობას.
როგორ არ გახსენდებათ პოლ ბრაგი, რომელმაც თავის წიგნში “მარხვის სასწაული” თქვა: “შენი სიკვდილი შემწვარია ტაფებში”. ასიმ მალჰოტრა ეთანხმება ამ ფორმულირებას და როგორც მტკიცებულება მოჰყავს კვლევების შედეგები, რომ მზესუმზირა, სიმინდი და მცენარეული ზეთები, როდესაც თბება, ადვილად გარდაიქმნება ტოქსიკურ ალდეჰიდებში, რაც ხელს უწყობს კიბოს განვითარებას.
ბოლო დრომდე ითვლებოდა, რომ ეს ტოქსიკური ნივთიერებები წარმოიქმნება მხოლოდ მაშინ, როდესაც ზეთი თბება მოწვის წერტილამდე (მზესუმზირის ზეთისთვის ეს არის 225 გრადუსი ცელსიუსი).
ლესტერის დე მონფორტის უნივერსიტეტის პროფესორმა მარტინ გრუტველდმა ჩაატარა ასეთი ექსპერიმენტი: მან აიღო სხვადასხვა მზესუმზირის ზეთების ნარჩენები, რომლებზეც რაღაც უკვე შემწვარი იყო.
აღმოჩნდა, რომ იმისათვის, რომ “მავნე გახდეს”, მზესუმზირის და სიმინდის ზეთები უბრალოდ უნდა კარგად გაათბო და ჟანგბადთან რეაგირება მოახდინოს.
უკვე ამ ეტაპზე ისინი აწარმოებენ ალდეჰიდებს და ლიპიდურ პეროქსიდებს. ეს უკანასკნელნი არიან თავისუფალი რადიკალური რეაქციების მონაწილეები.
უფრო მეტიც, ყველა ეს ნივთიერება იქმნება ოთახის ტემპერატურაზე, მაგრამ პროცესი ძალიან ნელია. თუ ოცი წუთის განმავლობაში ხარშავთ მცენარეულ ზეთში საკვებს, ალდეჰიდების დონე 20 -ჯერ აღემატება ჯანმრთელობის მსოფლიო ორგანიზაციის მიერ განსაზღვრულ მაქსიმალურ დასაშვებ დონეს.
სხვათა შორის, ორგანიზმში ასეთი ტოქსინების დაგროვებამ შეიძლება გამოიწვიოს დემენცია.
Მეცნიერთა საერთაშორისო ჯგუფმა, გრანადას უნივერსიტეტის ექსპერტების ხელმძღვანელობით, ჩაატარა ექსპერიმენტი ვირთხებზე, რომლის მიზანი იყო გაერკვია, თუ როგორ მოქმედებს მცენარეული ზეთებისა და თევზის ზეთის მოხმარება ექსპერიმენტული სუბიექტების ღვიძლზე.
აღმოჩნდა, რომ მზესუმზირის ზეთმა და თევზის ზეთმა გაანადგურა ღვიძლის უჯრედები ერთდროულად მისი ჟანგვის დროს.
ფიზიოლოგიის პროფესორმა ხოსე ლუის მორალესმა თქვა: კვლევებმა აბსოლუტურად დაამტკიცა, რომ მოხმარებული მცენარეული ზეთებისა და თევზის ზეთის ცხიმი ასაკთან ერთად გროვდება ღვიძლში.
თუ ზეითუნის ზეთის მოხმარება ბუნებრივად ილექება ღვიძლში, მაშინ მზესუმზირის და თევზის ზეთი გაზრდის მის მიდრეკილებას სხვადასხვა დაავადებებისადმი.
კერძოდ, მკვეთრად იზრდება არაალკოჰოლური სტეატოჰეპატიტის რისკი დაავადება, რომელიც ჩნდება ღვიძლის ცხიმოვანი დაავადების ფონზე, რომელიც იწვევს უამრავ დაავადებას: ჰიპერტენზია, სიმსუქნე, ქრონიკული ჰიპერგლიკემიის სინდრომი, ათეროსკლეროზი და სხვა.
